Endocrinology Research and Practice
Original Article

The Relationship Between Glycosylated Haemoglobin and Diabetic Retinopathy in Patients with Type 2 Diabetes

1.

Celal Bayar University, Medical Faculty, Department of Endocrinology, Division of Endocrinology, Manisa, Turkey

2.

Ege University, Medical Faculty, Department of Clinical Biochemistry, İzmir, Turkey

Endocrinol Res Pract 2007; 11: 10-15
Read: 1968 Downloads: 446 Published: 01 March 2007

Abstract
Diabetes mellitus (DM) is a major health problem with long-term micro and macrovascular complications. Diabetic retinopathy (DR) is a sight-threating chronic complication of diabetes mellitus in adults. In this study, we determined the frequency of DR and the relationship between HbA1c levels, duration of diabetes and BMI with DR in type 2 diabetic patients. Six-hundred eighteen type 2 diabetic patients participated in this study. In the first examination, retinopathy was evaluated by ophthalmoscopy through dilated pupil by experienced ophthalmologist. Based on their optic fundi findings they were classified into three groups; without retinopathy, had non-proliferative DR (NPDR) and had proliferative diabetic retinopathy (PDR). In addition, the patients were classified in four groups according to their HbA1c levels; below 6.0 %, between 6.1 and 6.9%; between 7.0 and 9.9%, and; above 10.0%. According to the duration of diabetes the patients were divided into three groups. First group consisted of patients who were diabetic for less than five years, the second group consists of patients who had diabetes for a period 6-10 years and the third group, who were diabetic for more than 10 years. All patients were divided into four groups according BMI; lower 25 kg/m2, between 25.1 and 29.9 kg/m2, between 30 and 39.9 kg/m2 and over 40 kg/m2. In our study, the frequency of DR was 46.6% [ 28.8% have NPDR and 17.8% have PDR]. There was a stastically significant relationship between HbA1c levels and DR (both NPDR and PDR) (p<0.000). The frequency of retinopathy (both background and proliferative ) was 4.8% in the group of diabetics with a mean HbA1c level <6%, 8.7 % in those between 6.1 and 6.9%, 62.8% in those between 7 and 9.9% and 82.2% in those exceeding a mean HbA1c level of 10%. According to our results, there was a significant relationship between duration of diabetes and DR (both nonproliferative and proliferative) (p<0.001). A similar relationship between PDR and BMI (p<.001), between NPDR and BMI (p<.01) was found. But there was no relationship between gender and DR (p=0.51). These results imply that duration of diabetes, HbA1c level and BMI are important risk factors for onset or progression of DR in type 2 DM. Therefore decrease in HbA1c values and BMI prevent or delay the onset/or progression of DR.

Tip 2 Diabetes Mellituslu Olgularda Glikozile Hemoglobin ile Diyabetik Retinopati Arasındaki İlişki

Özet
Diabetes mellitus (DM) oluflturmufl oldu¤u uzun süreli mikrovasküler ve makrovasküler komplikasyonları ile önemli bir sağlık sorunudur. Diyabetik retinopati (DR), diabetes mellitusun görmeyi tehdit ettiği kronik bir komplikasyonudur. Bu çalışmada tip 2 diabetik olgularda DR’nin sıklığını ve DR ile HbAıc düzeyleri, diyabet süresi ve beden kitle indeksi (BKI) arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Çalışmaya 618 tip 2 diabetik hasta alınmıştır. İlk muayenelerinde göz hastalıkları uzmanları tarafından pupiller dilatasyon sağlandı ve oftalmoskop ile göz dibi bakıları yapıldı. Olgular fundus bakısına göre retinopatinin bulunmadığı, non-proliferatif DR (NPDR) ve proliferatif retinoapti (PDR) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Ayrıca, olgular HbAıc düzeyine göre %6’nın altı, %6.1-6.9,%7.0-9.9 ve %10’nun üzeri olmak üzere dört grupta toplandı. Diyabet süresine göre ise hastalar üç gruba ayrıldı. Diyabet süresi birinci grupta beş yılın altında, ikinci grupta 6-10 yıl arasında ve üçüncü grupta ise 10 yılın üzerinde idi. Çalışmaya alınan hastalar BKI ‘ine göre <25 kg/m2, 25.1-29.9 kg/m2, 30-39.9 kg/m2 ve >40 kg/m2, olmak üzere dört grupta değerlendirildi. Çalışmamızda DR’nin sıklığı %46.6 (%28.8 NPDR ve %17.8 PDR) olarak bulundu. HbAıc düzeyi ile hem NPDR hem de PDR arasında istatiksel yönden anlamlı bir ilişki saptandı (p<0.000). DR (hem NPDR , hem de PDR) sıklığı, HbAıc düzeyi %6’nın altında olan hastalarda %4.8, %6.1-6.9 arasında % 6.1, %7-9.9 arasında % 62.8 ve %10’nun üzerinde ise %82.2 olarak bulundu. Çalışmamızın sonuçlarına göre, diyabet süresi ile her iki DR (NPDR ve PDR) arasında istatiksel olarak anlamlı bir ilişki (p<0.001) saptandı. Benzer anlamlı ilişki PDR ile BKI (p<0.001) ve NPDR ile BKI (p<.01) arasında da gözlendi. Ancak, cinsiyet ile DR arasında herhangi bir anlamlı ilişki bulunmadı (p=0.51) Çalışmamızın verileri, tip 2 diabetes mellituslu olgularda DR’nin başlaması veya ilerlemesi üzerinde diyabet süresi, HbAıc ve BKI’nin etkin rol oynadığını ortaya koymuştur. Bu nedenle HbAıc değerlerinin düşürülmesi, BKI’nin azaltılması ile DR’nin başlaması veya ilerlemesi önlenebilir veya geciktirilebilir. 
Anahtar kelimeler: Diabetes mellitüs (DM), diyabetik retinopati (DR), diyabetik mikrovasküler komplikasyonlar, glikozile hemoglobin, HbAıc.

Files
EISSN 2822-6135